just want u to know

tetibe terase nak dengar berulang kali bile terjumpe lagu ni
apsal entah rase sayu semacam bile dengar lagu ni
kalau lirik lagu tu ade kaitan dengan kisah hidup kite, kite akan rase "aura". entah.
halamak lu joe, acah-acah jiwang plak..

kimi's chapter 2: cita-cita

kimi boleh dikatakan seorang kanak-kanak yang cepat belajar. die ni senang nak adapt sesuatu benda atau situasi.. boleh la katekan die ni ade impian yang besar... sejak dia dah pandai berjalan dan bercakap...die selalu akan cakap cita-citanya berdasarkan benda yang baru die belajar.

firstly, die selalu tengok remaja-remaja merempit kat jalan. so, die cakap straight forward kat mak die. "ibu, kimi dah besar nak jadi mak empit, nak bawak motor laju2"....sambil wat gaye mat rempit atas motor ayah die...begitu lah kanak-kanak cepat belajar sesuatu.

next day, tak berapa nak next la...kimi menonton rancangan perang kat tv, later bile keluar beli-belah, dia ternampak senapang mainan. ape lagi didesak si ibu dan ayah untuk membeli senapang tersebut. jalan lagi, terjumpa pulak baju askar. kene desak lagi si ibu dan ayah... bile dah dapat baju dan senapang askar, berkata sang kimi dengan selambanya.. "kimi dah besar nak jadi polis dan askar british"..ah sudah..negare mane lagi yang ko nak jajah.. kadang-kadang kesian gak bile hampir tiap minggu parents die kene beli senapang baru utk die.

kalau mood die nak main bola datang, padang depan rumah jiran die memang port die. sebab die bersungguh-sungguh la sampai tuan punye rumah tu hadiahkan die sepasang but bola anak die. tapi sayang die cepat penat. kalau die penat, dengan selambe Roy die je masuk rumah tuan rumah, mintak air dan duduk minum petang sambil makan kuih dengan tuan rumah. siap tapau bawak keluar lagi kuihnye...

tapi bile die samok dengan lee chong wey, memang mak nye lah terpakse melayan die main badminton. dan buat-buat kalah sket..haha..lau tak, gua la plak layan die konon-konon jadi lin dan acah-acah bongok lawan lee chong wei..hadui...sudah...

AKU HEBAT!!!

munajat cinta

tuhan kirimkanlah aku amanda misbun kekasih yang baek hati


mencintai aku, apa adanya...

my new current homie

bismillah...

a brand new life as a working student at puspatri just give me a new wave. many unpleasant things just drive me unbalance, masuk air. to keep online everyday as usual might be tough. but well, its give u a practice to increase your patience. it's almost a month since i enter here. this is my first time at pasir gudang. harap je orang jb tapi umur dah 22 tahun baru jejakkan kaki kat sini. biasela, teruna sunti, asyik-asyik dok umah terperap je. jadi homely-type. berbalik pada pangkal cerita, sebenarnye nak story2 sket pasal experience kat johor training centre ni.

1st week

mule-mule masuk, takut-takut gak, mane taknye, sume student-student sekelas ni kencang-kencang. ada yang lepasan degree, diploma dan banyak educational background yang memang tak dapat dinafikan, overall tu best student. besides, many come were already have an experience in variety working field. plus, ade yang dah berumur 31 tahun and married pun ade. saya jela antara pelajar yang awet mude.hehe.

2nd week

masih samar-samar lagi apebende tu calibration and instrumentation technology. dah la masuk sini maen masuk je. taw-taw amek subjek ni. dah tu nak tak nak try to adapt sket-sket

3rd week

minggu ni ade yang best, ade y tak best. y best, pergi visit dekat sime-sirim senai. barulah taw sket2 apebende sime-srim buat. macam mane scope kerja die. working class die.

benda y tak best, ade pergaduhan antare orang luar dengan budak puspatri. sebabnye budak tu kacau akk cafe tukang buat air yang juga merangkap tunang lelaki y mengaku gengster pasir gudang. nak salahkan sa[e pun tak taw la. nak salahkan budak tu y pegi kacau tunang orang tu apesal. y brader gangster tu plak, benda ni boleh setel baek. tak yah la sampai fork lock n hammer nek muke. bagi warning ke ok lah. kalau budak tu mantul, len citer la.

4th week

tiap ari busy dengan practical, presentation and making procedure. banyak lagi benda nak kene belajar. makin hari makin tough.

tu jelah dulu. malas nak tulis banyak-banyak.